- بی دریغ
بی مضایقه، از روی جوانمردی و گذشت، بدون بخل
معنی بی دریغ - جستجوی لغت در جدول جو
- بی دریغ
بی مضایقه
- بی دریغ ((دَ))
بی مضایقه، بدون ملاحظه و خودداری
- بی دریغ
بی پروا، بی مضایقه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بن بست، کوچۀ بن بست، آنچه راه فرار یا عبور نداشته باشد، بخار یا حرارتی که در دستگاهی جمع شود و راه خروج نداشته باشد
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بی + دریغ، بی مضایقه و بدون بخل و با جوانمردی و سخاوت:
بکف راد بیدریغ سخا
داد احسان و مردمی دادی.
سوزنی.
چو ابر از جودهای بیدریغش
جهان روشن شده مانند تیغش.
نظامی.
شهنشاه مظفّرفر شجاع ملک و دین منصور
که جود بیدریغش خنده بر ابر بهاران زد.
حافظ.
- بیدریغ شدن، پذیرفتن بدون اعتراض. (ناظم الاطباء)،
- بیدریغ کردن، قبول کردن و عطا کردن بدون افسوس و امتناع. (ناظم الاطباء) ، بی پشیمانی و بی نگرانی. (ناظم الاطباء)، بی تأسف و پشیمانی. (آنندراج) :
شده گرد چون زنگی بیدریغ
ز خون گشته گریان و خندان ز تیغ.
(گرشاسبنامه ص 223)،
درم پهلوی پهلوانان به تیغ
خورم گردۀ گردنان بیدریغ.
نظامی.
وآنکه حسود است بر او بیدریغ
لعل ز پیکان ده و گوهر ز تیغ.
نظامی.
بهیچ باغ نبودی درخت مانندش
که تندباد اجل بیدریغ برکندش.
سعدی.
بفرمود جلاد را بیدریغ
که بردار سرهای اینان به تیغ.
سعدی.
در آن قوم باقی نهادند تیغ
که رانند سیلاب خون بیدریغ.
سعدی.
به تیغ گر بزنی بیدریغ و برگردی
چو روی باز کنی بازت احترام کنند.
سعدی.
برو بهر چه تو داری بخور دریغ مخور
که بیدریغ زند روزگار تیغ هلاک.
حافظ.
رجوع به دریغ شود، بی انکار و بدون اعتراض. بزودی و فوراً قبول کرده، بدون کینه خواهی، آشکارا. (ناظم الاطباء)
بکف راد بیدریغ سخا
داد احسان و مردمی دادی.
سوزنی.
چو ابر از جودهای بیدریغش
جهان روشن شده مانند تیغش.
نظامی.
شهنشاه مظفّرفر شجاع ملک و دین منصور
که جود بیدریغش خنده بر ابر بهاران زد.
حافظ.
- بیدریغ شدن، پذیرفتن بدون اعتراض. (ناظم الاطباء)،
- بیدریغ کردن، قبول کردن و عطا کردن بدون افسوس و امتناع. (ناظم الاطباء) ، بی پشیمانی و بی نگرانی. (ناظم الاطباء)، بی تأسف و پشیمانی. (آنندراج) :
شده گرد چون زنگی بیدریغ
ز خون گشته گریان و خندان ز تیغ.
(گرشاسبنامه ص 223)،
درم پهلوی پهلوانان به تیغ
خورم گردۀ گردنان بیدریغ.
نظامی.
وآنکه حسود است بر او بیدریغ
لعل ز پیکان ده و گوهر ز تیغ.
نظامی.
بهیچ باغ نبودی درخت مانندش
که تندباد اجل بیدریغ برکندش.
سعدی.
بفرمود جلاد را بیدریغ
که بردار سرهای اینان به تیغ.
سعدی.
در آن قوم باقی نهادند تیغ
که رانند سیلاب خون بیدریغ.
سعدی.
به تیغ گر بزنی بیدریغ و برگردی
چو روی باز کنی بازت احترام کنند.
سعدی.
برو بهر چه تو داری بخور دریغ مخور
که بیدریغ زند روزگار تیغ هلاک.
حافظ.
رجوع به دریغ شود، بی انکار و بدون اعتراض. بزودی و فوراً قبول کرده، بدون کینه خواهی، آشکارا. (ناظم الاطباء)
بن بست: کوچه بی دررو، گرمایی که در دستگاهی بکار رفته و از آن هیچ کاسته نشود
افسوس، وای، هیهات
